Weet je, er moeten mensen zijn,
die bellen blazen en weten van geen tijd,
die zich kinderlijk verbazen
over iets wat barst van mooiigheid.
Ze roepen van de daken
dat er liefde is en wonder
als al die anderen schreeuwen:
"Alles heeft geen zin". dan blijven zij roepen:
"Neen, de wereld gaat niet onder."
En zij zien in ieder einde weer een nieuw begin.
Zij zijn een beetje clown,
eerst hart en dan verstand.
En schrijven met hun paraplu
"I love you" in het zand,
omdat ze zo gigantisch in het leven opgaan
en vallen,
en vallen,
en vallen,
en OPSTAAN
Bij dàt soort mensen wil ik horen.
gedicht van Toon Hermans
Posts
.JPG)
